- Zakres audytu (w zależności od tytułu prawnego do nieruchomości).
Zakres audytu jednoznacznie określa art. 37 ust. 2 pkt 2 ustawy. Zgodnie z tym przepisem audyt energetyczny przedsiębiorstwa zawiera szczegółowy przegląd zużycia energii w budynkach lub zespołach budynków, w instalacjach przemysłowych oraz w transporcie, odpowiadających łącznie za co najmniej 90% całkowitego zużycia energii przez to przedsiębiorstwo. Z literalnego brzmienia powołanego przepisu wynika, że audyt energetyczny przedsiębiorstwa odnosi się do zużycia energii przez przedsiębiorstwo, przy czym należy mieć na uwadze, iż na fakt zużywania energii przez przedsiębiorstwo w budynku nie ma wpływu tytuł prawny, który stanowi podstawę do korzystania z niego. Natomiast sposób korzystania z budynku (czy z pomieszczeń znajdujących się w budynku) w oparciu o zawartą umowę, może mieć wpływ na zakres tego audytu. Należy w tym miejscu wskazać, że zgodnie z motywem 24 Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2012 „W przypadku dużych przedsiębiorstw audyty energetyczne powinny być obowiązkowe i regularne, gdyż w ich przypadku oszczędność energii może być znaczna. Audyty energetyczne powinny uwzględniać odpowiednie normy europejskie lub międzynarodowe, jak np. EN ISO 50001 (systemy zarządzania energią) lub EN-16247 -1 (audyty energetyczne) lub jeżeli obejmują audyt energetyczny, EN ISO 14000 (systemy zarządzania środowiskiem), a zatem powinny być zgodne z przepisami załącznika VI do niniejszej dyrektywy, ponieważ nie wykraczają poza wymogi tych odpowiednich norm.”. Z kolei treść ww. normy, która uzyskała status Polskiej Normy PN-EN 16247-1 (Audity energetyczne, Część 1: Wymagania ogólne) oraz PN-EN 16247-2 (Audity energetyczne, Część 2: Budynki) wskazuje, że audyt energetyczny wykonywany jest na potrzeby organizacji, przez którą należy rozumieć osobę lub instytucję, która jest właścicielem, obsługuje, użytkuje bądź zarządza obiektem(-ami) audytowanym(i). Należy również wskazać, że zgodnie z pkt 5.1. normy PN-EN 16247-2 audytor energetyczny powinien określić wszystkie strony/organizacje i ich role w strukturze własności, zarządzaniu, użytkowaniu, obsłudze i utrzymaniu budynku oraz, odpowiednio, ich wpływy i interesy związane z wykorzystaniem i zużyciem energii, a następnie w zakresie i granicach audytu energetycznego należy określić jego zawartość, tj.:
- które budynki z listy lub które części budynków;
- które usługi energetyczne;
- które systemy techniczne budynku;
- które obszary i systemy na zewnątrz budynku;
- które wskaźniki wyniku energetycznego można stosować, uznając je za odpowiednie dla audytu.
Należy również wskazać, że w Załączniku B normy PN-EN 16247-2 zawierającego przykłady stron audytu energetycznego w budynkach, jako możliwi odbiorcy audytu energetycznego wskazani zostali zarówno właściciele budynku, jak i najemcy komercyjni, natomiast z Załącznika E wskazującego „Przykłady wykorzystania energii w budynkach” wskazano w szczególności świadczenie usług zapewniających komfort (np. ogrzewanie, ciepła woda użytkowa, wentylacja itp.), działania prowadzone w budynku i użytkowanie domowych urządzeń elektrycznych wspierających te działania (np. urządzenia gospodarstwa domowego, komputer, urządzenia biurowe itp.).